Φιούμι, Λιονέλο

(Fiumi, Ροβερέτο 1894 – Βερόνα 1973). Ιταλός ποιητής και κριτικός. Ανήκει με τον Γκοβόνι και άλλους στην ομάδα των επονομαζόμενων ποιητών της Βερόνας και της Φεράρας, που ήταν οπαδοί του φουτουρισμού. Το 1913 ίδρυσε ένα προοδευτικό κίνημα που βρισκόταν σε ίση απόσταση τόσο από την παραδοσιακή ποίηση, όσο και από τον φουτουρισμό. Όμως οι διαδοχικές συλλογές των ποιημάτων του Φ. αποκαλύπτουν μάλλον τις εμπρεσιονιστικές του τάσεις. Οι αξιολογότερες συλλογές του είναι: Γύρις (1914), Μουσελίνα (1920), M’ όλη την καρδιά (1925), Επιβιώσεις (1931), Πλήρης περίοδος (1943) κ.ά. Από τα κριτικά έργα του διακρίνονται: Κοράδος Γκοβόνι (1919) και Ο φίλος Παρνασός (1942).